hover background
...Մայրս միայն մեկ աչք ուներ... ես նրան տանել չէի կարողանում, որովհետև ամաչում էի նրա պատճառով: Նա աշխատում էր դպրոցում. խոհարարուհի էր: Մի անգամ նա եկավ ինձ դպրոցից տուն տանելու... հատակը գնաց ոտքերիս տակից... փախա նրանից, որ դասարանցիներս չտեսնեն...Հաջորդ օրը դասընկերս ասաց. ''Մայրդ մի աչքանի է...''... ես նրան սկսեցի ավելի ու ավելի շատ ատել: Երբ գնացի տուն, ասացի նրան այն,ինչ մտածում էի, ասացի, որ ավելի լավ կլիներ նա մեռներ, գոնե ստիպված չէի լինի նրա պատճառով այդքան ամաչել: Հետո ես սկսեցի շատ աշխատել... մեկնեցի Սինգապուր, շարունակեցի ուսումս, ամուսնացա և երեխաներ ունեցա... երջանիկ էի, բայց մի օր էլ նա եկավ հետևիցս Սինգապուր... երեխաներս նրան տեսնելով շատ վախեցան, նրան դուրս արեցի տնից... նա անխոս հեռացավ... Մի անգամ էլ ընկերներս ասացին, որ հավաքվելու են... ես էլ գնացի... հետաքրքրության համար այցելեցի հին տունս, իսկ հարևանուհին ասաց, որ մայրս մահացել է և ինձ մի նամակ տվեց... այնտեղ գրված էր. ''Տղա'ս, ների'ր ինձ ամեն ինչի համար, ների'ր, որ վախեցրի երեխաներիդ, ների'ր, որ եկա քո տուն, շատ կուզեի ողջ լինել, որ գոնե հեռվից քեզ տեսնեի, երբ կգաս այստեղ... գիտե՞ս, երբ դու փոքր էիր, քեզ հետ դժբախտ դեպք եղավ... կորցրեցիր աչքդ... ես իմը տվեցի քոնի փոխարեն և հիմա ես ուրախ եմ, որ դու տեսնում ես այդ աչքով... սիրով` քո մայր......♥♥♥
Դիտումներ: 1240 |
Ավելացրեց:
AboutAll
Տարածել այս նյութը`(Share)
ս
Հարգելի՛ մեկնաբանող, մեկնաբանություն գրելուց առաջ հիշի՛ր, սա հանրային հարթակ է, և ձեր մեկնաբանությունը կարող են կարդալ բոլորը:
Մեկնաբանված է անգամ
