Սկզբից այդ մարդկանցից մեկը` մտնելով սենյակ, որտեղ փիղն էր, շոշափում է ձեռքերով փղի կնճիթն ու ասում. «Փիղը նման է օձի: Այն երկար է և ճկուն»:
Այնուհետև մտնում է մյուսն ու շոշափում փղի կողերը: «Փիղը նման է պատի: Այն մեծ է և հարթ»:
հետո մտնում է երրորդը, և բռնելով փղի պոչը, գոռում է. «Դուք` բոլորդ, սխալվում եք: Փիղը երկար պարան է»: Եվ նրանցից ոչ ոք չգիտեր, որ դա ուղղակի փիղ է, քանի որ նրանցից յուրաքանչյուրը գիտեր միայն նրա մի մասը: